Vechten

Zoals ik al eens schreef heb ik een bewindvoerder. Het is niet de slechtste van het land, het zijn geen moedwillige fraudeurs, maar ze laten hier en daar nog wel eens een steekje vallen. Of twee. Of hele breiwerken. Zo zijn we in 2012 aan de slag gegaan om een schulddienstverleningstraject op te zetten. Dat wil zeggen: ik ben bij het juiste loket van Gemeente Eindhoven langsgegaan, heb gesprekken gevoerd, heb formulieren meegekregen en lijsten van bijlagen die moesten worden toegevoegd. Ik heb gezocht wat ik had en het vervolgens in handen van de bewindvoerder gelegd, want die hadden inmiddels veel van mijn papieren en dus een beter overzicht. En ik had niet voor niks een bewindvoerder.

Na enige tijd kregen we bericht van de Gemeente dat het enige wat ze nog nodig hadden, de belastingaangifte van 2008 en 2009 was. Mijn bewindvoerder vroeg me vervolgens om alle papieren die daarvoor van belang waren. Ik ben enige tijd bezig geweest om die papieren te verzamelen, en heb vervolgens alles naar de bewindvoerder gestuurd.
Vervolgens gebeurde en niks. Tenminste, ik hoorde er verder niks over. Maar goed, ik had genoeg aan m’n hoofd, was druk bezig met therapie en aanverwante acties om beter te worden.

Afgelopen januari kreeg ik mail van mijn bewindvoerder. Dat er eigenlijk niets meer was gebeurd met dat traject en of het niet slim was dat opnieuw op te pakken. Dat mijn mond open viel van verbazing, moge duidelijk zijn. Het verklaarde natuurlijk wel dat ik er al die tijd niets over had gehoord. Omdat op dit moment nog wat meer onvermogen boven tafel kwam bij die bewindvoerder, heb ik ze gezegd dat ik zelf wel zou gaan informeren wat de mogelijkheden waren omtrent schulddienstverlening en dat als dat duidelijk was, ik zou gaan overwegen of ik dat traject überhaupt nog wel met hen in wilde gaan.

En dus ging ik weer naar dat loket van Gemeente Eindhoven. Alleen bleek dat loket niet meer te bestaan. Ik werd doorverwezen naar WIJEindhoven. Die regelen alles tegenwoordig, werd mij verteld.
En dus belde ik met WIJEindhoven. Daar vertelde ik beknopt mijn verhaal en zij vertelden me dat ik dan het best in gesprek kon gaan met de Sociaal Raadslieden.
En dus maakte ik een afspraak met de Sociaal Raadslieden. Na een fijn gesprek, kwam de dame tot de conclusie dat ze me het best aan kon melden bij Lumens in de buurt.
En dus belde Lumens in de buurt mij enkele dagen later en kon ik daar terecht voor een gesprek.

Ook dat was een prettig gesprek, en de jongedame daar zou voor mij de aanvraag voor de schulddienstverlening regelen. Ze dacht dat alles wel in orde was, en zou alle papieren op sturen naar mijn bewindvoerder. Ze had me namelijk aangeraden voorlopig wél bij deze te blijven, want om in aanmerking te komen voor een regeling, moet je financiële situatie het half jaar voor het begin van de regeling stabiel zijn. En als ik nu zou overstappen of zelf mijn financiën weer zou gaan regelen, zou dat dus niet het geval zijn.

Vorige week kreeg ik een mail van de dame van Lumens, dat de aanvraag opgestuurd was maar dat ze een mail had gekregen van de gemeente Eindhoven waarin stond “Alleen wanneer zij een medische verklaring kan overleggen waaruit expliciet blijkt dat zij geen betaalde arbeid kan verrichten wordt ontheffing van de sollicitatieplicht verleend”

Ik werd hier niet blij van. Ik snap de regel. Als je wil dat gemeente Eindhoven je helpt met het betalen van je schulden, dan moet je je best doen om inkomen te genereren. Dat snap ik heel goed. Maar ik ben heel blij dat ik na jaren heel hard vechten, tegen mezelf en de wereld om me heen, nu op het punt ben dat ik ongeveer twee dagdelen in de week vrijwilligerswerk kan doen. Dat kan ik doen omdat ik weer dat ik daar kan zeggen: “jongens, vandaag heb ik een heel slechte dag, die twee uur reizen en vier uur werken vandaag, dat gaat helaas niet lukken”.

Ik weet dat ik er keihard mijn best voor heb gedaan om op dit punt terecht te komen. En ik weet dat ik er alles voor zou doen om weer betaald werk te kunnen verrichten. Want ik ervaar al jaren dat het echt geen lolletje is om dagenlang uitgeput op de bank te liggen omdat ik toch weer over mijn grenzen heen ben gegaan. Omdat ik toch én naar de verjaardag van mijn moeder én naar de verjaardag van mijn allerliefste achterneefje ben gegaan in een week tijd.
En ik weet (of denk te weten) dat het verkrijgen van een dergelijke verklaring niet iets is wat in een middag geregeld is.

Maar goed, regels zijn regels en zo, en dus heb ik de dag na het ontvangen van het mailtje mijn huisarts gebeld. Leek mij logisch als er gevraagd wordt om een medische verklaring. Ik kon er een dag later al terecht maar helaas kon zij me niet verder helpen en ze verwees me door naar WIJEindhoven.
En dus belde ik diezelfde middag nog naar WijEIndhoven maar daar zeiden ze dat als ik al een contactpersoon had bij Lumens in de buurt, ik daar toch echt contact mee op moest nemen.
En dus mailde ik naar die contactpersoon met de vraag hoe ik dan aan een medische verklaring kon komen en daar kreeg ik vandaag mail van:
“Een medische verklaring moet door een niet behandelend arts afgegeven worden.
Volgens mij kan het GGD het ook. Je zou het eens bij je bewindvoerder kunnen
navragen, want volgens mij zijn hier wel kosten aan verbonden… ”

Omdat ik dit niet echt een duidelijk antwoord vond en ze in haar eerdere mail verwees naar een mail van de Gemeente Eindhoven, besloot ik daar maar een heen te bellen. Degene die die mail had gestuurd, zou mij toch wel kunnen vertellen hoe ik dan aan een medische verklaring kon komen.
“Nee, dan moet ik u toch echt doorverwijzen naar WIJEindhoven, die regelen voortaan alles rond schulddienstverlening”
“Maar de aanvragen komen toch wel bij de Gemeente terecht?”
“Nee, alles ligt tegenwoordig bij WIJEindhoven”
“Maar die hebben me doorverwezen naar Lumens, en daar kreeg ik ook geen duidelijk antwoord”
En na nog een tijdje heen en weer pingpongen en nogmaals in tranen mijn verhaal verteld te hebben, zou ze het na gaan vragen.

Vervolgens heb ik tien minuten lang naar een geestdodend pauzemuziekje geluisterd en daarna kreeg ik een andere dame aan de lijn. Van WIJEindhoven.
Daar heb ik dus nóg een keer mijn verhaal verteld. Dit keer werd er goed geluisterd en meegedacht. “Ik zou denken dat je daarvoor bij de huisarts zou moeten zijn, gek dat dat niet zo is”
Maar ze zou het voor me uitzoeken en ze zou me vandaag nog terug bellen. “Maar ik weet niet zeker of ik dan het antwoord heb”

Ik besloot dat ik er even tussenuit moest. Dit soort gesprekken kosten mij veel te veel energie en dus bedacht ik dat ik met een grote omweg naar de supermarkt kon lopen, dan kon ik mijn hoofd leeg lopen en daarna de nodige boodschappen doen.
Maar nog voor ik de deur uit was werd ik al weer teruggebeld.

“Ik heb gesproken met de dame van de gemeente die de aanvragen behandeld”

(Hé wacht, was mij eerder vandaag niet door de gemeente verteld dat de gemeente daar niets meer mee deed?)

Het komt er dus op neer dat een medische verklaring moet worden opgesteld door een medisch specialist. Maar dan nog is het heel moeilijk om vrijstelling van sollicitatieplicht te krijgen. En ik ben op het moment niet onder behandeling van een medisch specialist. Nou zou ik kunnen vragen of de psychiater van het Pec (waar ik tot september wel onder behandeling was) een verklaring op kan stellen. Maar het is nog steeds niet duidelijk of dit dan genoeg is.

Maar voor mij is het wel genoeg. Ik ben op.
Beste Gemeente EIndhoven,
Ik kan dit gevecht niet aan.
Ik kan niet nóg eens aantonen dat ik niet voor mijn plezier doodmoe op de bank lig.
Na de gesprekken van vandaag heb ik twee uur lang huilend door en om deze gemeente heen gelopen. Ik heb op het punt gestaan de crisisdienst te bellen omdat ik op het punt stond mijn belangrijkste spullen in te pakken en te verdwijnen. Omdat ik het niet meer kan.
Ik vecht al jaren om me enigszins staande te houden, maar op deze manier lukt dat niet.

Het gevecht van vandaag heeft me weer heel veel energie gekost. Ik schrijf het op omdat het anders door mijn hoofd blijft razen en dan kom ik helemaal niet meer tot rust. En die rust heb ik nodig. Want volgende week wil ik weer mijn vrijwilligerswerk uit kunnen voeren, zodat ik daar langzaamaan mijn werkzaamheden op kan bouwen en toe kan werken naar betaald werk.
Maar nu zit dat er echt nog niet in. Hoe graag ik dat ook zou willen.