Achttien jaar is hij en alweer een paar maanden bezig met een nieuw leven. Voor de zomervakantie had hij gelukkig z’n HAVO-diploma behaald.
Het was een lastige tijd geweest. Hij had een keuze moeten maken voor een vervolgopleiding, de wereld lag voor hem open. Alles was mogelijk.
Maar het waren niet alleen alle mogelijkheden die het hem moeilijk maakten, er was ook nog eens een omgeving die heel wat van hem verlangde.
Zijn vader, directeur van een winstgevend bedrijf dat nauwelijks last had van de crisis, vond dat hij maar communicatie moest gaan studeren.
Dan kon hij de stageperiodes volgen in het bedrijf van zijn vader. En hij wist zo goed als zeker dat hij na zijn studie een baan zou hebben.
En waarschijnlijk niet eens zo maar een baan. Nee, hij zou vrij snel een belangrijke positie in het bedrijf innemen. En voldoende verdienen.
Dan zou hij dus een mooi huis kunnen kopen en verder alles wat hij nodig dacht te hebben of gewoon wilde hebbben omdat het mooi was of leuk.
En hij kon mooie kleren kopen en hij kon er voor zorgen dat hij er modern en verzorgd uit zou zien. Dat zou dan vast wel vrouwen aantrekken.
Die had hij dan voor het uitzoeken. Dus daar zou dan vast en zeker wel een lieve vrouw bij zitten die samen met hem kinderen wilde opvoeden.
Nou ja, samen met hem… Met zo’n belangrijke positie zou hij waarschijnlijk heel veel moeten overwerken. Dat zag hij bij zijn vader nu ook.
Hij zou dus maar weinig tijd hebben om echt te genieten van zijn geld en luxe. En wat had hij trouwens met communicatie. Niet bepaald veel.
Misschien moest hij dan maar naar z’n moeder luisteren. Zijn moeder was een lieve vrouw. Ze wilde atijd alleen maar het allerbeste voor hem.
Ze stond altijd voor hem klaar. Een betere moeder kon hij zich niet wensen. Maar betekende dat dan ook dat wat zij wilde goed voor hem was?
Zijn moeder zou heel graag zien dat hij iets zinvols zou gaan studeren. Maatschappelijk zinvol dan. Iets met ontwikkelingshulp bijvoorbeeld.
Wat dat betreft waren z’n ouders echt heel verschillende types. Hij snapte echt niet dat ze het vijftien jaar met elkaar uitgehouden hadden.
Ze hadden hem wel eens verteld dat ze zo lang getrouwd waren gebleven om hem! Nou, bedankt hoor pappa en mamma. Daar had hij veel aan gehad.
Zo lang als hij zich kan herinneren, was er thuis heibel geweest.Zelfs op verjaardagen werden vuile blikken de kamer heen en weer gesmeten.
Nee, voor hem hadden ze dat niet hoeven doen. Het pendelen tussen twee huizen deze laatste vijf jaar was voor hem heel wat rustiger geweest.
Maar goed, die keuze van zijn moeder dus. Maatschappelijk verantwoord. Dat zag hij al helemaal niet zitten. Niet nu al bij zijn studiekeuze.
Als hij na zijn studie maatschappelijk bezig wil zijn, dan kan dat altijd nog. Daar hoef je toch niet per se iets voor gestudeerd te hebben?
Tenminste, niet iets specifieks. Je kunt vast wel met heel veel opleidingen terecht in ontwikkelingslanden en vast ook zonder HBO-opleiding.
Dus daarin had hij zijn keuze niet laten beperken. Hij was voor het eerst in z’n leven gaan kijken wat hij zélf wilde. Waar zíjn passie lag.
Hij had uiteindelijk besloten zijn leven niet meer op te laten vullen met de wensen van de mensen om hem heen. Tenzij het ook zijn wens was.
esceedee observeert 