Wie mij ook maar een heel klein beetje kent, zal het niet ontgaan zijn dat ik blij word van mooie muziek, van mooie mensen en van mooie plekken. En dus word ik blij van het Juttersfestival. Dit festival combineert deze dingen namelijk.
De mooie muziek is waar het allemaal om draait. In alle jaren dat ik bij het Juttersfestival ben geweest, heb ik geloof ik geen slechte muziek gehoord. Wel muziek waar ik niet zo van houd, maar mijn smaak is natuurlijk geen graadmeter voor de kwaliteit van de muziek.
Ik heb het idee dat als je het geluk hebt dat je op het Juttersfestival mag spelen, dat automatisch betekent dat je talent hebt. En dat je het lef hebt de muziekwereld op een geheel eigen wijze te betreden.
Dat resulteert erin dat de programmering bijna altijd verrassend is, dat er ruimte is voor beginnend talent, maar dat je er zeker ook gevestigde namen tegen kunt komen.
De mooie mensen zijn natuurlijk de bezoekers, mensen die het fijn vinden om verrast te worden door cultuur. Maar ook de medewerkers zijn mooie mensen en zorgen net als de bezoekers voor een flinke dosis gezelligheid. En natuurlijk de artiesten, dat zijn sowieso vaak mooie mensen.
En omdat het een kleinschalig festival is, loopt iedereen hier door elkaar. Als bezoeker heb je snel genoeg door wie er van de organisatie is, welke vrijwilligers je aan kunt spreken als je een vraag hebt, of wanneer je gewoon gezellig een praatje wilt maken, en welke artiesten je kunt verblijden met een biertje. Want er is natuurlijk wel een backstage-area, maar daar bevinden de artiesten zich eigenlijk alleen wanneer ze zich voorbereiden op hun optreden of als ze een hapje willen eten. De meeste artiesten blijven veel langer dan strikt noodzakelijk om ook de andere optredens mee te kunnen pikken. Of gewoon omdat het zo gezellig is.
De mooie plek is een gegeven. Het festival slaat zijn tenten op in Wijk aan Zee. Jarenlang stonden die op de centrale dorpsweide, op loopafstand van het strand. Dus tussen de optredens door voel je de zeewind door je haren en op de dagdelen dat er geen programmering is, kun je uitwaaien in de duinen. En dit jaar worden de tenten iets verderop opgeslagen. In de Zee van Staal. Een plek met aan de ene kant de duinen en aan de andere kant het staalbedrijf. En deze twee zeer verschillende landschappen raken elkaar op een manier waarop ze elkaar in hun waarde laten: een mooi stuk natuur met daarin stalen sculpturen gemaakt door verschillende artiesten met ieder hun eigen stijl. En ieder beeld heeft zijn eigen ruimte en komt zo perfect tot zijn recht. En samen vormen ze een fantastische beeldentuin.
En dat is precies waarom dit zo’n ideale plek is voor het Juttersfestival. Een plek waar muziek en publiek elkaar raken en waar ieder artiest met zijn eigen stijl de ruimte krijgt. En samen vormen ze een fantastisch festival.
Helaas wordt het Juttersfestival dit jaar beperkt tot 1 dag, in tegenstelling tot de normale drie dagen. De grootste sponsor heeft zich teruggetrokken waardoor de organisatie zich genoodzaakt zag de programmering van de andere twee dagen volledig te schrappen.
Maar die ene dag die overblijft wordt een groot feest. Letterlijk. Het wordt de 50-ste verjaardag van de Bintangs. De avond begint met een superworkshop waarbij iedereen die mee wil doen en een muziekinstrument meeneemt in 45 minuten en nummer van de Bintangs instudeert. Het uitvoeren van dit muziekstuk door al deze mensen is vervolgens de officiële opening van het festival en het begin van een avond volledig georganiseerd rond de Bintangs. Met natuurlijk de Bintangs zelf, maar ook met het bassenkollektief KraKraSound waar Frank Kraayeveld deel van uit maakt.
Mooie muziek, gezelligheid én een mooie plek gegarandeerd dus. En je kunt erbij zijn. Op vrijdag 1 juli. In Wijk aan Zee. En het zou mooi zijn als jullie allemaal zouden komen om samen met mij en al die andere gezellige mensen dit feestje te vieren.
En om de organisatie te laten zien dat het publiek behoefte heeft aan een Juttersfestival.
esceedee observeert 