Waaarde

Ik ben weer eens op stap geweest met mijn geliefde camera. Het is een oudje langzaamaan, tenmiste gedacht vanuit de huidige begrippen. Maar dat maakt wel dat ik hem goed heb leren kennen. En hij heeft zo nu en dan wat kuren, maar dat kan ik wel an hem hebben. Ik ben blij met hem.
Het werd tijd om weer eens met hem aan de slag te gaan, ik had hem al veel te lang verwaarloosd. En dus had ik een mooie voorstelling op het oog die het fotograferen waard was.
Het werd Waaarde, een kameropera gecomponeerd door Egon Kracht. Op zijn site vind je een mooie recensie. En als je heel snel bent kun je deze opera ook nog meemaken. Maar dan moet je wel heel snel zijn!

De eerste keer dat ik deze voorstelling zag, was in de try-outfase. Het was me toen al duidelijk dat ik deze voorstelling wilde fotograferen, maar dat zou wel een hele uitdaging worden. Het is een zeer stille voorstelling. Daar moet je niet doorheen klikken met je spiegelreflex. En toch wil je de mooie momenten vangen. Niet makkelijk dus.

Een paar hele mooie momenten heb ik daarom ook moeten laten schieten. (pun intended) maar gelukkig bleven er nog voldoende andere momenten over. En je kunt in een theater nou eenmaal niet rond gaan lopen tijdens een dergelijke intieme voorstelling. Ik zoek een donker hoekje in het theater op waar ik voor het puliek en voor degenen op het podium niet al te erg in het oog spring, en vanaf dat punt zal ik het moeten doen.
Wat het fotograferen van deze voorstelling ook niet makkelijker maakte was het grote contrast. De zangers droegen -zoals je kunt zien- witte schermpakken en de musici waren in het zwart.
Voor het toneelbeeld is dat heel mooi, en ik maak graag mooie foto’s dus wat dat betreft was ik er blij mee. Ik denk ook wel dat ik er mijn weg in gevonden heb.
En als theaterfotograaf hou ik wel van een uitdaging. Als ik van gemak zou houden, dan had ik deze richting niet in moeten gaan. En ik kan je vertellen dat ik niet van plan ben een andere route te gaan volgen als het om fotografie gaat.

De foto’s heb ik gemaakt in theater De Regentes in Den Haag. Een mooi theater is dat. Het is dat ik er niet al te dicht in de buurt woon, anders zou ik er graag vaker komen. Het was er ook gezellig. En dan heb je wat mij betreft alle ingredienten voor een mooie avond. En die heb ik daar zeker gehad. Ik hoop dan ook dat ik steeds vaker de energie zal vinden om er op uit te trekken en met mijn camera de theaters in te gaan. Want er zijn veel meer theaters zoals de Regentes, en er zijn veel mooie voorstellingen om op de gevoelige chip vast te leggen.