Levenslust

Vandaag een ritje met de auto
Maar waarheen dat weet ik niet
Ik laat me leiden door ’t verlangen
Schoonheid in de dag te vangen
Kleurenpracht in het verschiet

Vandaag een ritje met de auto
Een dag die levenslust omvat
Ik wil wegen gaan ontdekken
Door onbekend gebied gaan trekken
Symbolisch voor mijn levenspad

Vandaag een ritje met de auto
Kerkjes glijden langs mijn raam
Deze dag mag eeuwig duren
Waar ze mij ook heen mag sturen
Het blijft altijd aangenaam

 

Vandaag een ritje met de auto
Het pad wordt  smaller en met pech
Kan ik hier straks niet meer keren
Ik moest en zou het tóch proberen
Maar kom ik hier nu ooit nog weg?

Vandaag een ritje met de auto
Had ik die kaart nou maar gepakt
Want ik wil hier niet verdwalen
Vanavond nog mijn slaapplaats halen
En het liefst geheel intact

Vandaag een ritje met de auto
Ben bij het eindpunt aangeland
Hier staat nog een tweede wagen
Wil de bestuurder wel wat vragen
Is hij hier soms óók gestrand?

Dus ik loop weg bij mijn auto
En ik zie een waterstroom
Naast ’t water mooie bloemen
Met geen woorden te benoemen
Een landschap als mijn fijnste droom

 

En ik zit weer in mijn auto
Het keren? Ach, dat ging gewoon
Deze dag mag eeuwig duren
Waar ze me ook heen mag sturen
Het blijkt altijd wonderschoon

Herfst

Nu de nachten langer worden
de kou de huizen binnendringt
de bladeren de grond bedekken
en de vogel niet meer zingt

Nu de wind van zich laat horen
de takken kraken door zijn kracht
de spinnen mooie webben weven
de oogst weer binnen is gebracht

Nu de winter dichterbij komt
de regen grote plassen plenst
de natuur zich langzaam afsluit
en iedereen wat warmte wenst

Nu is het tijd om lief te hebben
niet leven als een kluizenaar
om de warmte uit jezelf te halen
en te genieten van elkaar

Beren

Het is zo lastig met het leven
Want ik zie beren op de weg
En die liggen daar te zonnen
Mijn lente is nog niet begonnen
Maar hun winterslaap voorbij

Het maakt niet uit wat ik ze zeg
Ze geven zich tóch niet gewonnen
Nee, ze gaan zomaar niet opzij
Hierdoor voel ik me dus onvrij
Ik wil de wereld gaan beleven

Ik zoek dus inspiratiebronnen
Iets wat het makk’lijk maakt voor mij
Mijn wil mag het niet gaan begeven
Die beesten moeten écht verdreven
Voordat ík het loodje leg

Ik wil naar voorspoed en hoogtij
En doorgaan waar ik was gebleven
Een einde aan de lijdensweg
Pas als ze gaan als ík het zeg
Dan heb ik alles overwonnen

 

Maar

Ik wil graag denken aan de nachten
Vol verhalen vol gedachten
Ik wil graag denken aan de aandacht die je gaf
Dat je door talloze gesprekken
Mij mijn talenten liet ontdekken
En ik dromen mag van een geweldig plan

Ik wil graag denken aan jouw woorden
Aan jouw stem aan de akkoorden
Ik wil graag denken aan het leven dat je gaf
Dat je vertelde dat mijn dromen
Vast en zeker uit gaan komen
Omdat ik steeds meer geloof in wat ik kan

Ik wil graag denken aan jouw armen
Hoe jij mijn leven kon verwarmen
Ik wil graag denken aan de knuffels die je gaf
Dat je me leerde dat nabijheid
Niet veel anders is dan vrijheid
En ik dat dus ook kan vinden bij een man

Ik zou je heel graag zo herdenken
Door de glazen vol te schenken
En dan te proosten op de liefde die je gaf
Dat we samen nog heel even
Zouden lachen om het leven

Maar ik denk alleen dat dat nu niet meer kan

Daar zijn geen woorden voor

En dan gebeurt het ergste
Je allerliefste overlijdt
Soms zonder enig teken
Soms na een lange strijd

Je kennissen en vrienden
Bieden een luist’rend oor
Ze willen je graag troosten
Maar hier zijn geen woorden voor

Is die liefste je geliefde
Dan doet het afscheid heel veel pijn
En ondanks al die lieve woorden
Blijk je weduwe te zijn

Is die liefste nou je vader
Nadat eerst ma is heengegaan
Dan kunnen woorden nauw’lijks troosten
Ga je als wees door met bestaan

En als die liefste nu je zoon is
Of het is je broer die je verloor
Dan zijn zelfs termen niet voldoende
Daar zijn geen woorden voor

Mijn toeverlaat

Normaal laat ik mijn teksten gewoon voor zichzelf spreken en voeg ik geen introductie toe, maar in dit geval wil ik wel even het een en ander verduidelijken.
Deze tekst heb ik enkele jaren geleden geschreven, op het moment dat mijn broer na een operatie in coma raakte. Mijn vader was op dat moment net als mijn broer aan het vechten tegen de kanker. Mijn vader is helaas een half jaar later overleden en zoals een aantal van jullie zullen weten is mijn broer nog steeds aan het vechten voor zijn leven.
En ja, ik vind het leven nog steeds erg zwaar. En nee, die ene echte toeverlaat heb ik nog niet gevonden. Maar de zin om door te leven heb ik wel. Dus ja, ik durf weer te dromen.
Mede door jullie. Waarvoor mijn dank.

Mijn toeverlaat

Ik wil niet meer, heb eventjes geen zin meer in dit leven

Ik trek het niet, ik zie geen uitweg meer,

Ik wil niet meer, heb niets meer om te geven

Het gaat zo niet, het leven doet alleen maar zeer

De regen valt met bakken naar beneden

Alsof de hele wereld weet wat ik nu voel

Als tranen langs de ramen afgegleden

Om terecht te komen in een modderpoel

Is dit ’t dan waar ik doorheen moet ploegen

Ik wil weer licht en prachtige natuur

Ik heb de energie niet om te zwoegen

Ik wil weer uitzicht, niet die hoge muur

Het gaat niet meer, ik kan niet eens meer dromen

Ik ben versufd, ik voel niet eens verdriet

Er moet een weg zijn om hier uit te komen

Het zal beslist, maar ik, ik zie het niet

Ik kan niet meer, alleen gaat t niet lukken

Ik ben echt op, het leven doet alleen maar pijn

Wie helpt mij met het lijmen van de stukken

Wie brengt mij het perfecte medicijn

Ik zoek een steun, om mij hier weg te plukken

Een arm waarin ik helemaal verdwijn

Een lichaam om mij tegenaan te drukken

Mijn toeverlaat, zou jij dat willen zijn?

lief

Ik dacht ik kijk wel van een afstand
En geniet van wat ik zie
Dat is toch beter dan thuis eenzaam op de bank
Want daar is verder niemand
Dus met een beetje fantasie
Snap je dat ik daar dus liever voor bedank

Maar jij weet ook wel
Ik wil meer
Dit is niet genoeg
Ik wil gezellig
Ik wil praten
Ik wil samen in de kroeg

Ik wil delen
Ik wil diepgang
Ik wil dat dat dan nooit meer stuk
Ik wil dat ik nou toch eens wij wordt
Ik wil geluk

Ik zeg ik wil alleen wat praten
Met een drankje aan de bar
Over wat er in de toekomst komen gaat
Maar daar kan ik het niet bij laten
En dat klinkt misschien bizar
Maar na een uur ben ik nog steeds niet bijgepraat

Want jij weet ook wel
Ik wil meer
Dit is maar een sprank
Ik wil genieten
Ik wil stilte
Ik wil samen op de bank

Ik wil delen
Ik wil diepgang
Ik wil dat dat dan nooit meer stuk
Ik wil dat ik nou toch eens wij wordt
Ik wil geluk

Ik zeg: gewoon eens met z’n tweeën
Een paar dagen weg van huis
Even genieten van de stilte en de rust
Samen door de Pyrineeën
Heel ver weg van het gedruis
En door jou dan in een tent in slaap gesust

Maar jij weet ook wel
Ik wil meer
Dit is te abstract
Ik wil geraakt zijn
Ik wil liefde
Ik wil 1-op-1 contact

Ik wil branding
Ik wil zandstrand
Ik wil ondergaande zon
Ik wil Adam
Ik wil Eva
Ik wil hoe het ooit begon

Ik wil delen
Ik wil diepgang
Ik wil dat dat dan nooit meer stuk
Ik wil dat ik nou toch een wij wordt
Ik wil geluk

Geluk

Tv met stilstaand beeld
Een Apple
die ook dvd’s afspeelt
De auto
die is helemaal van mij
Een keuken met een kookeiland erbij
Dus wat hebben we nou helemaal te klagen?

Een huis met oprijlaan
Getrouwd
en allebei een baan
Twee dochters
twee vissen en een hond
En we zijn allemaal lichamelijk gezond
Om meer mag ik toch eigenlijk niet vragen?

Een tuin met bloesemboom
En gras
het lijkt zo wel een droom
Een schommel
een tuinset, parasol
En toch staat het nog helemaal niet vol
Dus het kan niet dat mijn gedachten mij zo plagen

Een dorp, met voorjaarsmarkt
De perkjes
zijn mooi aangeharkt
Een snackbar
een Indisch restaurant
En daar ben ik natuurlijk vaste klant
Dus waarom voel ik me dan zo verslagen?

Ik leef met tegenzin
De weegschaal
voortdurend in de min
Een leven
waarin vanalles moet
Het is niet prettig wat dat met je doet
Dus dat is het wat er aan me zit te knagen

En wat mijn man ook voor me koopt
’t Geeft niet het geluk waarop ik had gehoopt

De Hoop

Ik zag je staan, heb je gesproken
Ik vind je leuk, dat wist je al
En of wij samen? ‘k Heb geen idee
waartoe dit alles leiden zal

Maar voor mij ben jij de hoop
Dat er voor mij misschien nog wel
Dat er een kans is dat er iemand
Dat ik deel van een minnespel

Ik wil je beter leren kennen
Wil weten wat je bezig houdt
En blijft het dan nog steeds gezellig
of wordt het langzaamaan benauwd?

Maar voor mij ben jij de hoop
Dat er voor mij misschien nog wel
Dat er een kans is dat er iemand
Dat ik deel van een minnespel

Worden we echte goede vrienden
Of zit er meer in dit contact
Bouwen we op naar een relatie
of raakt het heel snel afgezwakt

Maar voor mij ben jij de hoop
Dat er voor mij misschien nog wel
Dat er een kans is dat er iemand
Dat ik deel van een minnespel

Maar het heeft niet zo mogen zijn
Zij is bij jou gekomen
Ze heeft jouw leven opgefleurd
en mij de hoop ontnomen

Ode aan Noorwegen

Hier rijd ik door noorse natuur
Geen vogel te horen
Geen rendier te zien
Ik voel me verloren
Maar ging voor herboren
Dat komt nog misschien
Nu rijd ik alleen door de noorse natuur

Het hoogland blijft mooi, uur na uur
Je kunt hier genieten van ruimte en rust
Maar het doet mij verdriet en
Zij die mij verlieten
Ontnamen mij lust
Ik voel me alleen in de noorse natuur

Een stroompje is helder en puur
Maar zalm is verdwenen
Forel is gegaan
Ik tuur naar de stenen
Zocht naar het serene
Maar voel me ontdaan
Want ik ben alleen in de noorse natuur

Het landschap is niet te beschrijven zo mooi
Maar wat heb je aan schoonheid, wat heb je aan pracht
Wanneer het door eenzaamheid, zo wordt ontkracht
Want wie luistert er naar mijn pleidooi?